Η επιτυχία είναι η καλύτερη εκδίκηση

Υπάρχουν άνθρωποι ζηλόφθονες που αγαπούν και επιδιώκουν σε κάθε τους βήμα την αποτυχία του άλλου είτε σε προσωπικό, είτε σε επαγγελματικό τομέα και που θα έκαναν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να την πετύχουν. Άνθρωποι που θέλουν να βλέπουν τους άλλους να είναι υπό, να καταστρέφονται και να προσπαθούν με θεμιτά, αλλά κυρίως με αθέμιτα μέσα, να τους πληγώσουν, να τους μειώσουν, να τους ταπεινώσουν, να τους εξευτελίσουν.

Όλοι μας γνωρίζουμε τέτοιους ανθρώπους, κάποιοι από μας ίσως τους έχουμε και στον περίγυρό μας. Το δύσκολο είναι να τους αναγνωρίσουμε, δεν είναι εύκολα διακριτοί λόγω των υπέροχα αψεγάδιαστων προσωπείων που φοράνε. Αυτοί οι άνθρωποι θα μένουν για πάντα στα παρασκήνια της ζωής μας παίζοντας το ρόλο του κομπάρσου. Αν δεν τους επιτρέψεις εσύ να βγουν πάνω στη σκηνή και να σου κλέψουν μέσα από τα χέρια τον πρωταγωνιστικό ρόλο, τότε δε θα το κάνουν ποτέ από μόνοι τους.

Θα προσπαθούν επί μονίμου βάσεως και κατ’επανάληψη να σε πληγώσουν, να το θυμάσαι. Μην τους αφήσεις να το καταφέρουν. Ακόμη όμως κι αν το πετύχουν να τα βάλεις πρώτα με τον εαυτό σου, γιατί εσύ τους το επέτρεψες να σε ρίξουν. Και μετά να βρεις έναν τρόπο να τους βάλεις στη θέση τους. Κι αυτός ο τρόπος δεν είναι άλλος από την εκδίκηση -και δεν εννοώ σε καμιά περίπτωση τη σωματική. Εννοώ ένα είδος εκδίκησης, μέσω της οποίας η ήδη κουρελιασμένη αυτοεκτίμησή σου θα ξαναπάρει κάπως τα πάνω της.

Ίσως σκεφτείς ότι η εκδίκηση είναι λάθος χειρισμός. Μήπως η εσωτερική σου επιθυμία για εκδίκηση θα σε συρρικνώσει, μήπως θα φέρει στην επιφάνεια έναν άλλο εαυτό σου που μέχρι πρότινος κρυβόταν κάπου καλά και δε γνώριζες πως υπάρχει; Είναι τελικά καλύτερα να κάτσεις στα αυγά σου και να βγάλεις το σκασμό;

Όχι, δεν ωφελεί να μείνεις άπραγος σε καμία των περιπτώσεων. Μην τους κάνεις τη χάρη, γιατί τότε είναι που το έχεις χάσει το παιχνίδι και αυτό θέλουν. Πρέπει να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου. Να εκδικηθείς.Όλους αυτούς που ζουν και αναπνέουν μόνο και μόνο για να σε δουν να πληγώνεσαι, όλους αυτούς που τη βρίσκουν με τη δυστυχία των άλλων, όλους αυτούς που ενδιαφέρονται για τις ζωές των άλλων επειδή οι δικές τους είναι είτε άνευ σημασίας, είτε υπερβολικά αξιολύπητες.

Και πώς θα το καταφέρεις; Είναι πολύ απλό. Να βάζεις μικρούς καθημερινούς στόχους και να τους πετυχαίνεις, να ανεβαίνεις κάθε μέρα και από ένα σκαλοπάτι και να αφήνεις όσους επιθυμούν την καταστροφή σου όλο και πιο πίσω. Να κάνεις πράγματα που ικανοποιούν κι ευχαριστούν εσένα, να νοιάζεσαι για τον εαυτό σου και να κάνεις την κάθε μέρα της ζωής σου να αξίζει. Να σε κάνεις ευτυχισμένο. Και κυρίως να μη γυρνάς ποτέ πίσω το κεφάλι σου για να τους κοιτάξεις. Να αφήνεις το παρελθόν εκεί που ανήκει, στο παρελθόν. Με πολλή προσπάθεια, τύχη και πίστη σε αυτό που λέγεται κάρμα μπορείς να πετύχεις τα πάντα σε κάθε επίπεδο.

Να θυμάσαι το εξής: Ρόδα είναι και γυρίζει. Γι’αυτό λοιπόν, άφησε καλύτερα κάτω τα μαχαίρια και ηρέμησε. Καλό το αίμα, αλλά ταιριάζει περισσότερο σε μια ταινία splatter. Κράτησε τη ψυχή σου καθαρή και με συμμάχους σου το χρόνο, την τύχη και την προσπάθειά σου θα οδηγηθείς αργά ή γρήγορα στο σημείο της επιτυχίας και θα ανταμειφθείς όπως πρέπει και σου αξίζει.

Οπλίσου με υπομονή και επιμονή. Κοίτα να μείνεις απόλυτα προσηλωμένος στους στόχους σου χωρίς λοξοδρομήσεις και όταν θα επιτύχεις, όταν θα το έχεις καταφέρει και θα έχεις πάρει την εκδίκησή σου, σκάσε ένα χαμόγελο. Στους εχθρούς μας πρέπει πάντοτε να χαμογελάμε.

Επιμέλεια Κειμένου Σεραφείμ Δέλλιου: Σοφία Καλπαζίδου

[ Πηγή ]