Μηνύματα, πειράγματα, βλέμματα που λάμπουνε σαν σπίθες.
Η ανυπομονησία να δεις τον άλλο, η φωνή που αλλάζει, η καρδιά που χτυπάει πιο δυνατά, η αστεία στιγμή που χάνεις τα λόγια σου και αισθάνεσαι ένα τρέμουλο σε όλο σου το σώμα.
Ο έρωτας δεν θέλει πολύ χρόνο για να σου ξυπνήσει όλες τις αισθήσεις. Μόνο η ανταλλαγή μιας ματιάς και ξέρεις πώς την έχεις πατήσει. Πώς βρέθηκες σε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή ο οποίος όμως παρά τα τυχόν σήματα κινδύνου, σε ιντριγκάρει.
Ξέρεις πώς είναι πλέον αργά για να κάνεις κίνηση πίσω, να τρέξεις να φύγεις και όλα τα σχετικά. Προτιμάς άλλωστε να το νιώσεις, να φας τα μούτρα σου, παρά να προσποιηθείς ότι το έχεις προσπεράσει. Γιατί θα σε εκδικείται κάθε βράδυ που θα τρυπώνει στις σκέψεις σου και δεν θα σε αφήνει να κλείσεις μάτι. Καθώς και κατά τη διάρκεια μιας ολόκληρης μέρας που θα σου κάνει την καθημερινότητα «ευχάριστα δύσκολη» αφού δεν θα σε αφήνει να συγκεντρωθείς σε τίποτα. Η σκέψη του, θα ζητάει και τα ρέστα, θα τα θέλει όλα πριν το καταλάβεις.
Ωραίο πράγμα ο έρωτας. Αιτία, αφορμή και οξυγόνο στην ύπαρξη μας.
Αρρωστημένος ή υγιής έρωτας, απαιτεί μονοπώλιο. Και ακόμη πιο αστείο είναι όταν μιλάμε για ανθρώπους που έλεγαν πως δεν πρόκειται να ερωτευτούν ποτέ ξανά στη ζωή τους.
Ο έρωτας είναι όμορφο πράγμα. Είναι και λόγος να μάθεις καλύτερα τον εαυτό σου, τα όρια, τις αντοχές σου. Εάν δεν είναι αρρωστημένος και χάσεις εντελώς τον εαυτό σου.
Ο αρρωστημένος έρωτας θα σε τρελάνει. Και εάν μιλάμε για κάτι μονόπλευρο θα σε κάνει να πέσεις στα πατώματα, να χάσεις την αξιοπρέπεια σου, μέχρι να το πάρεις απόφαση ότι δεν σου κάνει αυτός ο άνθρωπος. Ότι δεν είναι για σένα. Και μετά, μέρα με τη μέρα, θα αισθάνεσαι πώς γεννιέσαι μέσα από τις στάχτες σου. Θα νιώθεις ότι το μέσα σου έγινε θρύψαλα, πως είναι δύσκολο να συνεχίσεις. Θα αρχίσεις και πάλι από την αρχή. Αυτό ακριβώς είναι ο αρρωστημένος έρωτας.
Που έρχεται μια στιγμή και λες στον εαυτό σου «γιατί έπρεπε να το ζήσω»; Πονάει πάρα πολύ αλλά πάντα περνάει… Αργά ή γρήγορα ξεπερνιέται… Μέχρι να βρεις τρόπο να καταφέρεις να σβήσεις κάθε ίχνος του από το μέσα σου και να ζεις και να απολαμβάνεις ξανά τη ζωή ως ένα καθημερινό θαύμα, θα φας πολλές φορές τα μούτρα σου. Αξίζει βέβαια τον κόπο, φτάνει κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσεις ότι ένας έρωτας από μόνος του, ιδιαίτερα αυτός που σε πονάει, δεν σου προσφέρει τίποτα άλλο παρά μόνο πόνο και απογοήτευση.
Υπάρχει όμως και ο όμορφος έρωτας. Ο αμοιβαίος. Που αισθάνεσαι τον άλλο άνθρωπο σου. Που βρέθηκε στη ζωή σου για να κάνετε ο ένας τον άλλον καλύτερο. Για να δείχνετε καθημερινή αγάπη, ενδιαφέρον, κατανόηση, στοργή, θαυμασμό. Τόσα πολλά όμορφα συναισθήματα σε κάνει να νιώθεις ο άνθρωπος που έχεις δίπλα σου. Είναι σαν να βρίσκεσαι στο σπίτι σου. Σαν να πρέπει εκεί να είσαι για πάντα. Και τότε ξέρεις, βρήκες τον άνθρωπο σου.
Έρωτας δεν είναι αυτός που σε κάνει να χάνεις τον εαυτό σου, που σου προκαλεί αναστάτωση, νευρικότητα και ένταση. Έρωτας είναι ο άνθρωπος που θα είναι δίπλα σου και θα σου αποδεικνύει καθημερινά πόσο σημαντική είναι η ύπαρξη σου στη ζωή του. Της Μαρίνας Αβραάμ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου